Mijn zus is altijd al een heel erg gesloten persoon geweest, nooit had ze vriendinnen, ze zat vaak alleen op haar kamer. Ook in de puberteit wilde het maar niet lukken om vriendinnen te maken, en je zag haar steeds meer in haar eigen wereldje trekken. Ook mijn ouders hebben zich altijd zorgen om haar gemaakt. Ondertussen was mijn zus al een paar keer naar een psycholoog geweest, in de hoop dat het daarna beter met haar zal gaan. Tijdens één van deze gesprekken kwam naar voren dat mijn zus totaal niet tevreden was over haar lichaam, en in het bijzonder haar borsten. Als klein meisje merkte ze al op dat haar borsten niet zo erg groeiden als die van de meisjes uit haar klas, daarmee begon ook het gepest wat ze nooit aan mijn ouders heeft verteld. Nu is mijn zus een stuk ouder, en heeft ze zelf de beslissing genomen van een borstvergroting, ik moet zeggen een geweldige beslissing. Ze heeft hiervoor eerst een gesprek gehad met de plastische chirurg van de kliniek Veldhoven, en een week later was het eindelijk zover, ze kreeg een borstvergroting. 
Een totaal ander mens
Nooit geweten dat iemand zo in de knoei kan zitten met zijn eigen lichaam, maar nu ik mijn zus na de operatie heb gezien is ze werkelijk een totaal ander mens geworden. Ze kan weer lachen en staat nu regelmatig voor de spiegel te pronken. Natuurlijk moet ze het de eerste paar weken rustig aan doen, maar daarna kunnen de feesten los barsten. 
Borstvergroting